Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
nie żyjemy po to by jeść, ......... jemy po to, by
żyć

Wychodzę z dołka do którego wpadłam i jakoś nie mogłam się wydostać. Jedna uśmiechnięta szeroko Witalijka pomogła mi...... dół to też zasługa miesięcznika, ale i on mija....    Pochwalę się dzisiaj, ze obiad zjadlam na deserowym talerzyku!!!!!!!! i tez bylam syta!!!!!   za to wczoraj przed 22 wciagnęlam 3 kubki jumbo zupy pomidorowej z ogromną ilością smietany i makaronu....wrrrrrrrrrrrrrrrr   co te cholerne zupy tak się mnie czepiły...? 1.5 litra wody mineralnej to dla mnie nierealne przez caly dzionek.... a 1,5 l zupy to kwestia półgodzinna. w niedziele to juz nawet nie ma o czym pisac, bo nie dość, ze saczyłam pół wieczoru słodką wisniówkę, to jeszcze o 21 wyladowalam w pizzerii i sama wtrzasnelam ogromna frutti di mare rozgrzeszajac sie w myslach, ze od jutra to juz na pewno....no i tak to od ostatniego wpisu Dukan mnie jakos omija szerokim łukiem. NIENAWIDZĘ SIEBIE ZA BRAK KONSEKWENCJI W POSTANOWIENIACH.