Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
sama z tym wszystkim

po tym jak urodzilam drugiego syna (5miesiecy temu) wygladam zle , najlepsza przyjacolka robi mi bolesne komentarze ... jak usiadziesz masz brzuch I z pod paszek ci wyplywa  ... mowie moze wroce jeszcze do swojego rozmiaru ,,, o bedziesz szczesciara jak wrocisz ... jesli wrocisz... itd... zawsze bylam szczupla ona zawsze otyla ale I tak mowi mi takie przykre rzeczy , kiedy wracam do domu jestem zalamana patrze I widze to okropne cielsko, kiedy zaczynam diete wykruszam sie szybko I dojadam nie mam  duzo nadagi ale 6 kg potrafi obrzydzic zycie, kupuje spodnie w starym rozmiarze ... czasami nawet ich nie wkladam bo sa ciasne I mowie sobie zaloze je za miesiac jak schudne a waga ta sama bo podjadalam, ze zlosci mowie sobie zycie takie krotkie wiec nie powinno sie odmawiac przyjemnosci , potem patrzac w lustro chce sie plakac nie wiem co ze mna jest chce  a nie pomagam sobie mam diete a nie przestrzegam czasami

juz nie wiem co robic