Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jestem uzależniona od słodyczy

angie musimy sie jakos z tym slodkim oganac ja wciagnelam czekoladowe serce z lindora a mialy byc na swieta gdzie jest nasze spinamy dupki i jedziemy

Ja też jestem słodyczoholiczką, a raczej byłam, jadłam na serio mnóstwo słodyczy, ale ja się tam mambą nie zadowalałam, wolałam coś czekoladowego. Teraz? Teraz walczę ze sobą i jem malutko słodyczy, bo ich po prostu nie kupuję. Mój mąż wie jakie mam stanowisko w tej sprawie i kupuje czasami coś dla siebie, albo zabiera ze sobą do pracy :P

Nie słyszałam o takim uzależnieniu, ale jeżeli faktycznie jesteś słodyczoholicznką i zdałaś sobie sprawę, że sama sobie z tym nie poradzisz, to pytanie jest następujące: kiedy umówisz się na wizytę w specjalisty? Nie odbierz tego jako złośliwość, ale jeżeli nic z tym nie zrobisz, to będzie to oznaczało, że Twoje przyznanie się do nałogu było tylko wymówką, żeby móc dalej 'bezkarnie' się obżerać.

O mój boże po takiej ilości słodyczy bym chyba padła no cóż każdy ma swoje zmory ja nie mogę się obejść bez żółtego sera wszystko nim posypuje no a w efekcie dupa rośnie :)

Uzależnienie od cukru to nałóg jak każdy inny, a czasem nawet silniejszy, nie ma co ukrywać. Jeśli u Ciebie występuję tak silnie, to może warto udać się do psychologa? Moja ciocia zmagała się z tym samym problemem, podobno cudem cukrzycy nie miała. Psycholog pomógł jej się pozbierać i na razie schudła 25kg ograniczając słodycze do minimum. Głowa do góry!!:)

U mnie zawsze jest cała szuflada słodyczy.Ale trzeba sobie wytłumaczyć,że one nic wartościowego nie wnoszą...Lepiej upiec sobie fasolowe brownie -bez maki,bez dodanego cukru,z małą ilością tłuszczu;)