Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
trochę mało optymistycznie

Sobota wieczór, a niektórzy (mam na myśli siebie ;)) siedzą w pracy.. Życie ;)

Cały czas dietkowo, trzymam się obranego kursu. Mam tyle za ciasnych ubrań, że innego wyjścia w sumie nie ma jak tylko pościć i czekać na utratę kilogramów.

Pani dietetyk poświęciła mi całe 10 minut swojego cennego czasu. Powiedziała, że schudłam kilogram, na szczęście z tłuszczu, a nie z mięśni. Że oby tak dalej, będzie dobrze. I że koniecznie mam ćwiczyć. Ciekawe kiedy.. Dziś wrócę do domu o 22:00, jutro wyjeżdżam do pracy o 9:00 i znowu 12 godzin wycięte z życia.

Mam już grafik na lipiec, Pani Dietetyk narzeka, że chciałaby mnie widzieć u siebie raz w tygodniu, a ja nie mam na to czasu. Trudno...
Praca, praca, praca, praca, szkoła, szkoła, szkoła, i potem znów praca, praca, praca. Następne wolne piątego lipca.

Lato w pracy jest przesrane. Najpierw narobić się trzeba za trzech, potem ewentualnie idziesz na dwutygodniowy urlop... i znów wracasz robić za trzech.

Trochę mało optymistycznie, ale proszę mi nie mieć za złe. Jest sobota wieczór, a ja siedzę w pracy :)