Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Moja Mama płacze...

W moim wypadku minęło trochę ponad pół roku. Jakoś sobie radzimy bo obie jesteśmy zadaniowe. Dobrze, że mama ma Ciebie. Ja jestem od mojej niestety 100 km dalej.

Bardzo CI współczuje, po części wiem co czujesz bo z moją mamą było tak samo. Niestety musi się wypłakać . A nie myślałaś o jakiejś wizycie z mamą u psychologa? Może on coś pomoże. A tak to wspieraj ją chociaż pewnie ty też potrzebujesz wsparcia tylko tego nie pokazujesz. Trzymajcie się dzielnie.

Mój kochany odszedł 5,5 roku temu i nadal płaczę. Mniej niż kiedyś , ale........ Przez pół roku w ogóle nie żyłam, to był letarg. Potem córka 3,5 letnia powiedziała że nie chce mieć wciąż płaczącej mamy i to mnie "obudziło" Smutek i ból pozostał i chyba nie odejdzie. Tak chyba jest gdy tracisz TĄ właściwą osobę i to nagle. Nie wyobrażam sobie nawet , że zwiążę się z kimś innym. Dobrze , że jesteś przy mamie. Przytulam Was

Ojej bardzo współczuję, wiem jak to jest stracić kogoś bliskiego. Myślę że Twoja mama potrzebuje trochę czasu, żeby było lepiej, ale wiadomo myślami będzie się zdarzać, że sobie pomyśli o nim i się łezka w oku zakręci - to normalne. Jak widzisz, że Twoja mama jest w takim stanie to po prostu bądź przy niej, nie róbcie nic na siłę, byle by poprawić humor, można powspominać miłe chwile czy coś. Trzymajcie się cieplutko! ;)

moj tata nie zyje juz 3 rok,a za kazdym razem jak odwiedzam go na cmentarzu lub wspomne o nim to placze....