Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Schudnij z Jillian

Jestem przeziębiona, głowa mi pęka. Cały dzień przed telewizorem. Właśnie obejrzałam program na tvnStyle "Schudnij z Jillian", a teraz chce mi się ryczeć. Od zawsze oglądałam programy o odchudzaniu, ale dzisiaj coś pękło. Może Wy też oglądałyście- zważyli faceta. 135 kilo. Moja waga startowa to 134 kilo.
A ten facet- problemy ze zdrowiem, z oddychaniem. Podczas ćwiczeń cała mokra koszulka. Jego podjadanie w nocy- przypomniało mi to siebie, to co ja robiłam. Kiedy facet powiedział, że nie rozumie, jak inteligentny człowiek może pozwolić, by jedzenie go zabijało, rzeszły mnie dreszcze.
Oglądając tego typu programy, zawsze marzyłam, żeby mną zajął się jakiś trener, żywieniowiec, siedzieli u mnie 24 h na dobę,  by mnie pilnować, a co dwa tygodnie ważyć. "Bo sama przecież nie dam rady". Mc Donald był kilka razy w tygodniu, chińszczyzna, spaghetti, czekolada- w skrócie wszystko co najgorsze. Gdy już postanowiłam schudnąć, bo np zważyła mnie szkolna pielęgniarka, która powiedziała " Koniecznie musisz schudnąć" ucinałam kalorie, po kilku dniach rzucałam się na jedzenie. Nadrabiałam to wszystko, czego musiałam sobie odmawiać w kilka dni. To było chore, jak nałóg dosłownie. Szłam do sklepu i kupowałam wszystkie najpyszniejsze rzeczy, chipsy, rafaello, ciastka, żelki, colę i pochłaniałam to w jeden wieczór. " Od jutra znowu przejdę na dietę"- myślałam, ale tata zamówił pizzę, więc zacznę od jutra. Pielęgniarka kazała mi schudnąć, ale byłam sama już z tym problemem, jak to zrobić. Miałam wiele narzędzi do tego, by coś zmienić, ale nie wiedziałam jak to wykorzystać. Gdybym tylko powiedziała rodzicom, że chcę się zapisać na siłownię- wykupiliby mi od razu największy karnet. Gdybym powiedziała, że chcę schudnąć, nawet nie musiałabym się prosić o wizytę u dietetyka. Kupowaliby mi wszystkie produkty których potrzebuję. A ja głupia z tego nie korzystałam, jeszcze bardziej się pogrążałam w jedzeniu. Całe wakacje praktycznie od matury spędziłam przed tv. Upały znosiłam fatalnie. Cała zasapana, nic nie robiłam, a pot ze mnie spływał, wiatrak działał non stop. Żeby się ochłodzić piłam litry soków ( nawet nie soków, a napoi o smaku pomarańczowym, a to różnica), zamiast wody. Koleżanki z LO, co chwila wstawiały zdjęcia z imprez, grilli wakacyjnych, a ja w tym czasie ukrywałam się w domu.
Ale dzisiaj zobaczyłam, że jest coś gorszego niż wszystkie epitety, które w swoim życiu usłyszałam na mój temat, typu grubas, świnia, prosię. Jest coś gorszego niż spojrzenia ludzi pełne zniesmaczenia, zażenowania. Gorsze od tych przykrych rzeczy jest to, co robiłam ze swoim zdrowiem.
W dzisiejszym programie facet ważył 1 kg więcej ode mnie, a miał problemy z oddychaniem w nocy, jego bliscy bali się, że umrze.
Przepraszam, że tak bez sensu piszę, ale jest we mnie tyle emocji. Uświadomiłam sobie, że zrobiłam coś nie tylko dla dobrego samopoczucia, lepszego wyglądu- ale dla swojego zdrowia.
Zmieniłam kuchnię na lżejszą, fast foody okazyjnie. Miałam niedawno takie załamanie, że jadłam fast foody i chińskie, ale ogólnie, fast foody czy pizza bardzo okazyjnie i w małych ilościach. Nie cały zestaw, typu Big Mac, ale małe frytki + sałatka + cola light. Myślę że to lepsza opcja.
W wieku 19 lat nie miałam siły na sport. Większość z Was kiedy zaczyna ćwiczyć potrafi od razu przebiec pół godziny, czy przejechać godzinę na rowerze, albo porobić jakieś skłony bez większych problemów. A ja? Byłam zerem! Nie miałam siły, kolka, zaczynałam od marszów, a i tak to mnie męczyło... Zrobiłam pod tym względem duży krok w przód... Codziennie ćwiczenia, z tygodnia na tydzień coraz bardziej intensywne potrafią zdziałać cuda.
Mimo że dużo schudłam, wyglądam lepiej- jest jeszcze tak dużo do zrobienia, dla wyglądu i dla zdrowia, bo 90 prawie kilo, to nie jest mało. Ja czasem myślę, że dużo osiągnęłam, ale tak naprawdę, wiele jeszcze jest do zrobienia. buziaki dziewczyny i trzymajcie się, pamiętajcie że wakacje coraz bliżej.  Marzy mi się 15 kilo jeszcze do wakacji :)