Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Seebergsee

U mnie w domu były zasady, ale też wolno nam było wszystko dotykać pod warunkiem, że zapytamy o to i że odłożymy na miejsce. Ja zaś jestem zwolennikiem aby powiedzieć dziecku "słuchaj, tu się może to i tamto wydarzyć, więc bądź ostrożny" i pozwolić dziecku wy*ebać się o kaloryfer ryjem ;) Jak go raz zaboli, to drugi raz wie, ze jak matka mówi "to się może stać, uważaj" to będzie brało pod uwagę, że to nie abstrakcja. Mam zaś koleżankę, która przy mnie synowi mówi wciąż "samochód cie przejedzie, tu nie chodź bo przewrócisz się, bo spadniesz" itp. Tego samego dziecka ojciec je wyśmiewa jak się ono czegoś boi. "Co ty baba jesteś?" I dzieciak ma 6 lat i jest skonfliktowany jak cholera. To ten mały, co jak Mikołaj zadzwonił [w NL Mikołaj dzwoni do dzieci] to się prawie zesrał ze strachy, ojciec go szejmował za płacz,a matka przypominała, ze był niegrzeczny i dostanie wielkie nic od Mikołaja.I ci rodzice to są nadal fajni rodzice - żadna pijąca patola, zero przemocy. A dzieciaka ja tuliłam, bo rodzice tylko szli w swoje zaparte.

Irytują mnie krzyki i piski i dlatego dzieci sobie nie robię. Ale szwagier nauczył się by nie skakać po meblach jak rozciął głowę o kaloryfer. Jego paskudny charakter może być tego wynikiem. Zaś mam ciocie która nauczyła moja kuzynkę kilku akceptowany Ch zachowań nie akceptowany i metodami. Jak paliła zapałki pod łóżkiem to ciocia przypaliła jej palce. Jak gryzła to ciocia ja pogryzła. Nie akceptuje wszystkich metod, ale empatii uczy się najlepiej empirycznie. Nawet nasz kot przestał gryźć po tym, jak mój brat go ugryzł w odwecie. 😝