Temat: Agresja ze strony kobiety. Wybaczy?

Wstydzę się tego bardzo...

Kocham mojego faceta najbardziej na świecie. Z mojej strony ciężko mi jest z tym, że on pracuje nawet do 23:00 lub dłużej, jest bardzo uparty, ciągle mnie krytykuje (jestem czasem w szoku za co) i nie do końca potrafi okazywać uczucia. Ciągle mam wrażenie, że mnie nie kocha. Czuję się od niego gorsza. Nie wiem czemu. Kiedy jest dobrze to jest w miarę ok, mieszkamy razem, spędzamy ten wolny czas, który mamy (czyli rzadko) razem. 

Ja za to jestem histeryczką, szybko płaczę, szybko się wkurzam. Na co dzień mega się staram, żeby było mu dobrze. Obiadki, ciasto, staram się za dużo nie marudzić, od dawna już się nie czepiam tej jego pracy, staram się ograniczyć tematy, które mogą sprowokować kłótnię.

ALE... kiedy on mnie bardzo zrani, a ja akurat jestem po alkolholu (po jakiejś imprezie) to wpadam w szał. Szał to jest mało powiedziane. Biję na prawo i lewo, nie mogę się uspokoić, płaczę, krzyczę i drapię. Przedostatnim razem to trwało 4h. Chciałam już wyskoczyć przez balkon, bo naprawdę nie umiałam sobie poradzić z nadmiarem emocji. Po tym wszystkim ja czułam się jakbym wpadła pod TIR-a, nawet nie chcę myśleć co czuł on. To był mój 3 raz kiedy to zrobiłam w ciągu roku. Wtedy on przyszedł i powiedział, że jeśli to się jeszcze powtórzy to nie ma o czym gadać. I dwa tygodnie później, czyli w weekend zrobiłam to samo. Przy ludziach.

Ja nie wiem, NIE WIEM co się wtedy ze mną dzieje. Jestem normalną na co dzień osobą, mam fajną pracę i życie w miarę ok. Po prostu to się zawsze dzieje kiedy on mnie odrzuca. Dowiedziałam się, że kontaktuje się z byłą, chociaż zaprzeczał, wkurzyłam się , że jego kumpel mu przesyła jakieś zdjęcia gołych bab (oni mają po 33 lata, a nie 16). Pokłóciliśmy się, powiedział, że nie chce mieć ze mną nic wspólnego i znowu dostałam szału. Zachowuję się wtedy jak jakaś patologia. Nienawidzę siebie za to. Leczyłam się z depresji i stanów lękowych, Teraz chodzę do psychologa i od roku czekam na miejsce na terapii.

Nie wiem co mam zrobić, nie wiem.. nie wiem czemu ja się tak zachowuję:(

Czy ktoś może miał kiedyś podobnie? On już nie chce ze mną nawet rozmawiać, powiedział, że się wyprowadzi. Nie dziwię się mu. Też bym spieprzała od takiej baby jak najdalej... Błagam go, żeby został, ale czuję, że przegrałam. Zniszczyłam sobie życie. Nie wiem jak mam dalej funkcjonować.