Temat: Gdzie mieszkać po ślubie?

Ja mieszkałam w bloku i jakoś jestem normalna.

Teściowa jest zazdrosna, ja bym z nią usiadła przy kawie i pogadała, powiedziała co mi na sercu leży a jakby nie słuchała spakowała bym manatki i się wyprowadziła. Twierdzę, że młodzi powinni mieszkać sami, bez wtrącania się mamuś, teściowej i innego towarzystwa.  Na głowę bym dostała gdyby teściowa by mi się wtrącała w moje i męża sprawy. Ja raz powiedziałam i mam spokój. Mój dom moje zasady. 

Twój niech się nie tłumaczy, ze jest przyzwyczajony do swoich okolic, bo do innego miejsca też można się przyzwyczaić. Ja się przeprowadziłam 60 km od moich rodziców, fakt teściową mam bardzo blisko ale rzadko ją widuję i jest dobrze.Twojego zapytaj czy będzie tak do końca życia, że będzie biegać do mamusi za każdym razem jak coś chce? A gdzie twoje potrzeby będą? Oleje cię bo mamusia coś będzie chciała. 

Dzieci z bloków nie wkładaj do jednego worka, wszystko wynosi się z domu. Tak jak nauczysz takie będą.

Zresztą jw. ten Twój facet to jakaś pipa, leci do mamusi na każde zawołanie.

 A poza tym to jej mieszkanie więc no stawiać się nie możesz.

Yrithee- Narzeczony nie chce zwrócić uwagi swojej mamie, bo jest tego zdania, że dużo im zawdzięczamy, że dali nam możliwość mieszkania tutaj przed ślubem. Dzięki temu, też możemy dużo odłożyć. Jak wyprowadzilibyśmy się na mieszkania to wizja mieszkania w domku odłoży się na sporo lat później. Duży problem byłby coś odłożyć. 

amadeoo:

NIe jest pipa tylko za wszelką cenę chce uniknąć konfliktu. Mama jego jest taka, że jak coś nie idzie po jej myśli to rozpętuje burze w domu. Ja prędzej go będę wspierać, że go wykorzystuje niż ona zrozumie, że już powinien być niezależny i też ma swoje potrzeby. Już nie raz brał mamę na spokojną, poważną rozmowę i mówił co mu na sercu leży to płakała i krzyczała, ze już sie nie liczy i o niej nie myśli. Ona nie raz kłóci się z mężem, bo jemu to tez przeszkadza, że wszystkich dookoła wykorzystuje, a mało od siebie daje. Jak mój facet się jej stawia to wcale nie jest lepiej, więc czasem lepiej przemilczeć i ugryźć się w język. 

Ja powiem tak - nie zgodzę się że z rodzicami/teściami zawsze jest źle. Mój facet mieszka u mnie już 3 rok, i serio nie ma kwasów, fajnie się dogadujemy, planujemy przeprowadzkę do większego domu jednak z moją mamą, bo tata zmarł a jej samej nie zostawimy, jednak ona jest ugodowa i nie ma problemów. Teraz mieszkamy w dwóch pokojach (z tym że my mieszkamy na poddaszu a ona na dole),a jak będzie większy dom (4-5pokoi) to będzie jeszcze lepiej. Jednak przyznam że rzadko się tak udaje. Moja przyjaciółka mieszka z mężem u jego rodziców w piętrowym domu, oni mają całkiem osobne mieszkanie (własna kuchnia, łazienka, 3 pokoje) a teściowe jej ciągle tam włazi, ciąta po szafkach itp. Jednak w sytuacji autorki to już przegięcie ze strony teściowej i jednak chyba też szkoda byłoby mi nerwów - a skoro już do płaczu Was to doprowadza to znaczy że naprawdę jest źle, a jak sobie wyobrażasz przejście przez ciążę mając u boku taką "kochającą" teściową? Szkoda zdrowia, serio

W Twojej sytuacji wolałabym pracować na 3 etaty i mieszkać u siebie niż męczyć się z takimi teściami. Szczerze, to wolałabym wynająć z mężem pokój w mieszkaniu studenckim (do czasu urodzenia się dziecka), gdzie koszt będziecie ponosić podobny a przynajmniej będziecie mieć spokój. Zawsze jest inne wyjście (np. dodatkowy etat) na to, żeby odłożyć pieniądze a taka ingerencja osób trzecich w związek może skończyć się dla Was tragicznie (szczególnie jak pojawi się dziecko).

Daj sobie spokoj. Wykonczysz się nerwowo z taka. Wiem to z doświadczenia. Szkoda zdrowia.

Jestem z Wrocławia, mieszkam tu całe życie. Mieszkałam jako dziecko w bloku, później przez 12 lat w dużym domu jednorodzinnym, po 20tce wyprowadziłam się od rodziców. Przez cały czas mieszkania na swoim mieszkałam z partnerem (zawsze w mieszkaniu w bloku) i nigdy nie spotkałam się ze skarżeniem się sąsiadów. Raz faktycznie przesadziliśmy, to sąsiad poprosił, abyśmy byli ciszej. Ale Sylwester zawsze był u nas huczny - ok. 30 osób w trzypokojowym mieszkaniu. Spotkania towarzyskie przy alkoholu, czasem z tańcami - nie było problemu.

Przy mieszkaniu w bloku trzeba się przyzwyczaić do dźwięków zza ściany, z klatki schodowej, spod okna - ale to nie są rzeczy nie do przeskoczenia. Natomiast zachowanie zgody między partnerami jest bezcenne. Skoro już teraz nie wytrzymujecie, kłócicie się z powodu Twojej przyszłej teściowej, to pomyśl sobie, co będzie przez następne pięć lat. To są Wasze najlepsze lata, gdzie jedynymi Waszymi obowiązkami jest praca i ew. ogarnięcie bałaganu w domu/mieszkaniu. Resztę czasu macie dla siebie. Pomyśl sobie, jak niesamowicie skróci Ci się doba, kiedy pojawi się dziecko. Naprawdę te ostatnie lata luzu chcesz przeznaczyć na wojny z matką partnera?

Mieszkanie w bloku to nie jest tragedia. Owszem, jak napisałam wyżej, trzeba się przyzwyczaić, zwłaszcza do mniejszej przestrzeni, ale z drugiej strony - są rodziny, które tak mieszkają całe życie i jest w porządku. Ja mieszkałam na 400 metrach kwadratowych z dwojgiem rodziców i mieszkanie bardziej mi pasuje, ponieważ dom ma dla mnie więcej wad niż zalet. Może i Ty je dostrzeżesz. ;)

Nie wiem, ile masz lat, ale pozwolę sobie na sugestię, abyś skupiła się na swoim bieżącym życiu, a nie tym, co będzie za pięć lat. To dobrze, że już teraz myślicie o przyszłości, o budowaniu domu, ale on nie ucieknie. Jak nie za pięć, to go wybudujecie za siedem lat albo dziesięć. I tak będziecie młodzi. :) 

A co, jeśli postanowicie zacisnąć zęby i męczyć się przez te pięć lat z przyszłą teściową? Skoro to ona jest u Was punktem zapalnym, to brałaś pod uwagę fakt, że Wasz związek (odpukać w niemalowane!) może nie przetrwać tej próby? Albo matce Twojego partnera coś się stanie (też odpukać!) i będzie wymagała Waszej ciągłej opieki?