Temat: Wychodzenie z wychudzenia?

Witam!

Chciałbym Wam w skrócie przedstawić pewną sprawę i odrazu poprosić o radę/wsparcie czy to co robię ma jakiekolwiek szanse powodzenia.

Może zacznę od początku. Mam na imię Adam, mam 16 lat i od września narzuciłem sobie cel - zrzucić zbędne kilogramy(a było co zrzucać, bo przy wzroście 185cm moja waga wynosiła 106 kg, no ale słodycze, tłuste, smażone i KFC, MC Donaldy robią swoje :)). 

Udało mi się. Wprowadziłem w życie dietę(nie było to coś wielkiego, zwyczajne MniejŻryj i WięcejRuchu) i schudłem najpierw 10kg, potem 20kg i tak dalej... Nie wiem od którego momentu, ale to przerodziło się w obsesję - zacząłem liczyć kalorie, ćwiczyć po posiłkach, nie jeść po 18 - tak, tak... jak anorektyczka. Codzienne ćwiczenia po 2.5h, jedzenie coraz mniej. Wszystko było fajnie do pewnego momentu. Doprowadziłem się do stanu wyniszczenia - 31 lipca tego roku moja waga wynosiła 55kg(Tak, teraz zdaje sobię sprawe, że powinienem już dawno zrobić STOP i zwiększać kaloryczność posiłków - ja zrobiłem dokładnie odwrotnie). Od pewnego czasu moje posiłki wyglądały tragicznie - 3x dziennie, śniadanie około 500kcal, obiad około 300kcal i na kolacje pół kostki twarogu chudego. Nic więcej nie jadałem. Byłem na wyniszczeniu, zaczęły się zawroty głowy, podkrążone oczy, nie miałem na nic siły, ciągle mi się chciało spać i tak dalej, i tak dalej... Anoreksja? No nie do końca. Nie wytrzymałem, wpadłem w depresję? Poszedłem z tym problemem do własnej rodziny,(Nie winię ich za to do czego się doprowadziłem, bo jest tylko i wyłącznie moja wina. Oszukiwałem wszystkich co do mojej wagi i samopoczucia) powiedziałem, że potrzebuję pomocy bo chcę z tego wyjść. Pomoc dostałem - zwiększenie posiłków. Czy robie dobrze? Tego nie wiem. Zwiększyłem kaloryczność posiłków, ale nie stopniowo - narzuciłem odrazu blisko 3000kcal. Wiem, wiem - tak nie powinno się robić, ale ja nie dałbym rady tak dłużej(I jeszcze zwiększać kaloryczność posiłków o 100 tygodniowo... Nie ma szans...), byłem na kompletnym wyniszczeniu.

Dziś mija 7 dzień. Jestem na swojej "diecie" na przytycie. Nie jest to powrót do starych nawyków żywieniowych - broń Boże! Tego nie zrobiłem. Dalej jem zdrowo - na parze, zabielane jogurtami, kasze, makarony, pieczywo razowe, płatki owsiane, dodatkowo zwiększyłem kaloryczność posiłków poprzez używanie masła i miodu jako "cukru" do herbaty. Jadam 5 razy dziennie(3 duże posiłki i 2 mniejsze), dodatkowo zdrowe przegryzki(orzechy, suszone owoce, warzywa, owoce) - i tak dalej, wszystkie cudowne, dietetyczne smakołyki. Jem tego zwyczajnie dużo. Uwierzcie - po takim wygłodzeniu człowiek nie ma ochoty na nic innego niż jedzenie. 

Postawiłem sobie jasny cel - wyjść z tego chorobliwego życia. Nie wiem czy zrobiłem dobrze, zwiększając tak drastycznie kaloryczność posiłków, ale inaczej nie dałbym rady.

Na ten moment przestaję obsesyjnie liczyć kalorie i zanika u mnie strach przed przytyciem.

Mam zamiar dojść do 65kg i zrobić STOP - czyli to co powinienem zrobić dawno temu. 

Teraz tylko pada pytanie - czy nie popadnę ze skrajności w skrajność... Bo najbardziej boje się właśnie tego.

P.S.

Na ten moment ciężko powiedzieć ile ważę. Raz to jest 56, raz 59... Narazie jedyne co widzę to mój rosnący brzuch :)