Temat: moje odchudzanie

Witam. Z gory przepraszam za brak polskich znakow i dziekuje tym, ktorzy to przeczytaja i w jakikolwiek sposob skomentuja.
Mam 18 lat. W gimnazjum przy wroscie 178 utrzymywalam wage 70 - 72 kg. Calkowicie mi to nie przeszkadzlo. Nie odzywialam sie dobrze, jadlam od groma slodyczy, smieciowego zarcia, nienawidzilam warzyw i mialam wszystko gdzies. Wszystkie kolezanki zaczely miec rozne fazy na odchudzanie, ja to calkowicie olewalam i twierdzilam, ze raz sie zyje wiec mozna jesc co sie chce. Uwielbialam jesc. Potem, jakos tak nagle, kiedy zaczely tworzyc sie parki, a ja bylam sama i nie umialam nikogo poderwac, stwierdzilam, ze moze warto schudnac. No i sie zaczelo. Oczywiscie nie od razu... poddawalam sie co wyjscie na miasto i ujrzeniu czlowieka w kebabem, czy lodem. Jednak jak poszlam do liceum, potraktowalam to juz bardziej powaznie. Przechodzilam faze glodzenia sie, jednak kiedy juz dotarlo do mnie, ze to glupie, zaczelam dietowac od wprowadzenia warzyw i calkowitego wyeliminowania cukrow prostych. W moim zyciu pojawila sie oliwa z oliwek, warzywa, owoce, ciemne pieczywo, produkty light. Tak sobie zylam jakis dluzszy czas. Mialam silna wole, tak strasnie mi zalezalo. Schudlam do 64 kg. i mimo, ze widzialam roznice, dalej chcialam chudnac. Ogladalam zdjecia chudych dziewczyn, ogladalam zdjecia jedzenia (boze, jakie to glupie) i caly czas obnizalam cel swojej wagi. Kiedy schudlam do 62 kg. czyli wlasciwie tak, jak jest teraz (momentami dochodze do 60) dalej marzy mi sie jeszcze nizsza waga. Chcialabym wazyc jeszcze mniej, mimo iz wiem, ze juz z waga 59 mam niedowage. Wiem, ze nie jestem gruba, ale jeszcze to nie jest to, czego chce. Dalej odzywiam sie zdrowo, nie jem slodyczy, jednak w mojej glowie cos sie pokrecilo. Boje sie uzywac jakiegolwiek tluszczu, boje sie jesc niesprawdzonych rzeczy, nie umiem zyc bez wagi i sprawdzania czy obojczyki dalej wystaja jak dzien wczesniej. Jak zjem kolacje, mysle juz co zjem na sniadanie, zeby nie bylo za duzo, a zebym nie byla glodna. Moje cale zycie opiera sie na jedzeniu. Wchodze do marketu i ogladam slodycze, makaron, wedliny, wszyyystko, czego nie wolno mi jesc. Namietnie czytam wszystkie tabelki, czasami w sklepie robi mi sie mega glupio, kiedy nad jednym produktem stoje 10 min. Podobnie z jedzeniem w domu. Zdarza mi sie tez dotykac niektore produkty, grysc i wypluwac, kilka razy zdarzylo mi sie wymiotowac...nawet tym teoretycznie zdrowym jedzeniem. Mam wyrzuty sumienia, ze jem, juz nie mowie o takich zachciankach jak lody, ale o warzywach, czy zwyklym chlebie. Aktualnie jadam duzo warzyw, owocow, nabialu, ale dalej boje sie tego tluszczu, bo mam wrazenie, ze jak wprowadze go do diety to przytyje, a ja przeciez dalej chce chudnac...nie wiem, moze to wszystko jest w rzeczywistosci normalne, kazdy tak ma, a ja nie potrafie sie ogarnac i tak wlasnie zyc. Nie wiem, czy mam stosowac jakies inne diety...