Temat: Osoby cierpiące na anoreksję.

> Tak, co do kalorii, to ja przez kilka miesięcy
> jadłam 0-150 kcal i nic nie piłam , bo wiedziałam
> , że od tego od razu przytyję.

Brrr az mnie ciary przeszly...

jakie myśli mi towarzyszyły? ciągły strach i obawa, że przytyje. jakby w twojej głowie siedział drugi mózg, który odebrał cały zdrowy rozsądek i  ciagle namawia cwicz, głoduj sie musisz byc idealna ... konca nigdy nie bedzie, to doprowadza do smierci. lepiej niech małolaty nie zachwycaja sie anorektyczkami, bo to naprawdę ogromny kłopot. nie tylko chorej osoby ale i najblizszych. wielkim wyczynem jest wyjscie z tego bagna

> Miałam tak niskie ,że na tych typowych nie mogli
> jego "złapać" i zmierzyć musiałam chodzić na takie
> specjalne maszyny jak są przy pacjentach
> elektroniczne.

Nie rozumiem, przy wadze 52 kg?

> > Miałam tak niskie ,że na tych typowych nie
> mogli> jego "złapać" i zmierzyć musiałam chodzić
> na takie> specjalne maszyny jak są przy
> pacjentach> elektroniczne.Nie rozumiem, przy wadze
> 52 kg?

 u mnie stwierdzili anoreksję przy 54 kg, nie mogli wyłapać cisnienia, mówili, ze chodzacy trup

>Nie rozumiem, przy wadze
> 52 kg?
 
To jest właśnie typowe błędne myślenie nie każda anorektyczka ( na początku) jest chodzącym kościotrupem. Anoreksja to stan psychiki, on się tylko odbija na ciele , ale to już później.
Tak w ogóle na potwierdzenie tego co piszę ja okres straciłam gdzieś z wagą 59-60 kg czyli miałam wagę w normie.

A potrafiłyście przyznać się przed samą sobą, że macie problem?

Ja nie potrafiłam, przez cały czas uważałam, że rodzice wyolbrzymiają , a mi nic nie jest.

> >Nie rozumiem, przy wadze> 52 kg? To jest właśnie
> typowe błędne myślenie nie każda anorektyczka ( na
> początku) jest chodzącym kościotrupem. Anoreksja
> to stan psychiki, on się tylko odbija na ciele ,
> ale to już później.Tak w ogóle na potwierdzenie
> tego co piszę ja okres straciłam gdzieś z wagą
> 59-60 kg czyli miałam wagę w normie.

W tym nie ma żadnego "błędnego myślenia", bo w tym nie ma negacji wcześniejszego stwierdzenia odnośnie wagi, tylko upewnienie się czy nadążam za tokiem rozumowania :-) Zaciekawiło mnie to, więc zapytałam, nie mam żadnego wtajemniczenia w sprawy anoreksji, więc zwyczajnie chciałam się czegoś dowiedzieć. Więcej luzu.

Czyli mówicie, że przestałyście dostarczać organizmowi jakichkolwiek wartości odżywczych? Co było bodźcem? Zdjęcia w magazynach, presja otoczenia?

A co czułyście kiedy ktoś Wam mówił, że jesteście szczupłe?
Co czułyście kiedy widziałyście wychudzone dziewczyny?